Ik kan het niet, ik kan het écht niet !

Dat is wat ik altijd hoor van mijn uhb zoon als hij iets moet doen wat hij nog nooit gedaan heeft… Inclusief boze en/of huilbui. En ondanks al onze wijze woorden, adviezen, argumenten, voorbeelden, 'growth mindset preken' en eigen successen blíjft hij maar zeggen:

'Ik ben zo, dat kan ik niet veranderen !'

Overal in huis hangen blaadjes met spreuken als: 'Ik kan het nóg niet', 'oefening baart kunst', 'de leerkuil', de befaamde Pippi Langkous uitspraak: 'Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan' en noem maar op. Een hb coach, eerst samen doen, zelfvertrouwen bouwende acties, mindfulness, fixie en growie, vrijwel niets mag baten, je komt er gewoon niét doorheen.

Om een voorbeeld te noemen: Onze koffiemachine wordt oud en benodigt onderhoud, echter de prijs van zo'n servicebeurt bij de officiële dealer is schrikbarend hoog ! Dus heb ik het idee opgevat om het gewoon zèlf te gaan doen, ook al heb ik dat nog nooit eerder gedaan (nb. de machine is toch al dik uit de garantie). Ik heb daarvoor YouTube filmpjes gekeken, een onderdelenset besteld en de mindset: 'we gaan 't gewoon doen !'. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat en mocht ik een probleem tegenkomen, dan los ik dat dan wel weer op. Zoonlief daarentegen schrikt van zulk soort acties van mij want… 'Wat Als ??'

Vandaag deed ik weer een nieuwe mindset buig poging:

• Zeg… Zoonlief… jij weet toch van jezelf dat je erg goed bent in problemen oplossen ?
• Ja, dat is een talent van mij
  ( hij heeft pas de 'zoek je eigen talenten cursus' gevolgd ; )
• Nou… dan hoef je toch ook nergens bang voor te zijn ?
• Als je ergens aan begint… en je komt een probleem tegen dan kun je dat toch gewoon oplossen ?
• Nee, want niet alles kan opgelost worden.
• Zucht…

Eerder deze week had ik, vond ik zelf, ook al een zeer goed argument:

• Zeg… Zoonlief… papa en ik hadden nog nooit eerder zelf een kind gemaakt / op de wereld gezet. We wisten van te voren niet of het zou gaan lukken, of het goed zou gaan en er komen geen gebruiksaanwijzingen of handleidingen mee met kinderen… Als wij nu ook zo als jij gedacht hadden, dan was jij er nooit gekomen !
• Daar had ie deze keer niet van terug…

Het blijft een lastig iets… Leven met angst is niet fijn (zij het faalangst of wat voor soort angst dan ook), daar kan ik met mijn angststoornis helaas maar al te goed over mee praten en als ouder zal je altijd proberen om je kind te behoeden voor 'tegenslag', al hoort het bij het leven.

Maar aan de andere kant denk ik: Ach, laat die jongen toch zijn zoals hij nu is, dat komt uiteindelijk (hopelijk...) vanzelf wel goed.

Echter voel ik het zo knagen: Het is zó'n belemmerende mindset en hij ontzegt zichzelf zoveel (incl. leermomenten) met die denkwijze en het moet toch mogelijk zijn om zijn mindset om te buigen, op z'n minst een beetje, nu hij nog jong is ? Het is tenslotte toch mijn taak als ouder om hem zo goed mogelijk voor te bereiden op 'het leven' en een beetje meer growth mindset maakt het leven een stuk makkelijker !

Wie de gouden tip heeft mag het zeggen !