En toen gebeurde HET…
Door een nasty virus zat de wereld ineens thuis…

Iedereen werd & wordt gedwongen om hun creativiteit (verder) te ontwikkelen, om met deze situatie om te kunnen gaan. Mensen die buitenshuis werken moesten zo mogelijk een manier vinden om vanuit huis te werken en kinderen zijn thuis van school.

Het vergt nogal wat.
Van bedrijven & medewerkers, maar zeker ook van degenen die ouder zijn van een jong kind.

Scholen koortsig op zoek naar manieren om toch les te kunnen geven, bedrijven om tóch samen te werken en dóór te werken, zij het op afstand en de netwerken worden zwaar belast nu iedereen ineens 'online' is.

Ik heb wel een nieuw gevonden waardering voor leerkrachten, want… Hoe geef je eigenlijk 'fulltime' les aan kinderen ? Eerlijk gezegd.. ondanks allerlei suggesties van alle kanten, zou ik het nog steeds niet weten… én… hoe combineer je dat met 'fulltime' thuiswerken ??

Ik hoor ook dat sommige scholen de kinderen bijna óverbelasten met werk, sommigen worden zelfs per uur (!) in de gaten gehouden. Persoonlijk vind ik dat echt idioot.

Vergeet alsjeblieft niet wat een invloed deze situatie heeft op kinderen, zeker de hooggevoeligen ! Ikzelf (al ben ik binnen) voel nu heel erg de verschillende emoties van 'de buitenwereld', zoals: de desperatie, de verveling, de angst en ongerustheid. En sommige hoogbegaafde doemdenkertjes zien de wereld al vergaan. Denk eens aan de stress die alleen al daarmee gepaard gaat !

Gun de kinderen ook wat rust om het allemaal te verwerken. Het is me nogal wat namelijk.

Daarbij… kun je 'gewoon thuis' óók heel veel leren ! Leer je kind koken, stofzuigen, schoonmaken, thuis groente te kweken of leer ze een knoop aannaaien bijvoorbeeld, opties te over om ze goed voor te bereiden op 'het latere leven' !

Persoonlijk maak ik me niet al te druk over schoolwerk met mijn hoogbegaafde kind die straks in no time de "achterstand" wel weer inhaalt, tja dat is dan weer een van de voordelen.

Ik heb echter óók een nieuw gevonden waardering voor mijn kind. Als ik nu daadwerkelijk met mijn eigen ogen zie wat voor werk hij moet doen… dan begrijp ik nu zijn schoolfrustratie een stuk beter ! Arm kind, dat hij dat al die jaren heeft moeten doorstaan en zich aan heeft moeten passen aan 'het gemiddelde denkniveau' cq het 'standaard schoolwerk'.

Ik zie opdrachten waar ìk óók de weg van kwijt zou raken, er zijn gewoon té veel variabelen mogelijk in ons hoofd, waardoor de kans op 'het verkeerde antwoord geven' (waar hij zo bang voor is) erg groot is. Te weinig kaders, te veel faalangst...

Iedereen roeit met de riemen die hij heeft en doet z'n best er het beste van te maken.

Laten we met z'n allen, verstandig, thuis blijven, jezelf, elkaar & elkaars kunnen weer
herontdekken en gaan waarderen. Nieuwe dingen leren over zelfredzaamheid en kijken naar
het herstel van het milieu !

* Stay healthy, reassess life and hang in there ! *