Een tijdje terug reageerde er iemand op een van mijn columns met een dergelijke opmerking: 'Hoogbegaafden creëren zèlf de vooroordelen over hoogbegaafdheid'. Uiteraard gaf dat stof tot nadenken.

Toch kwam ik uit op de conclusie dat dat niet echt eerlijk gesteld is. Het was interessant dat het gezegd werd door een hoogbegaafdencoach, waaruit ik opmaak dat er hoogbegaafden zijn die bepaalde vooroordelen als drukkend ervaren terwijl ze zelf niet voelen te voldoen aan 'dat beeld' (of zichzelf verkeerde dingen toeschrijven mbt zijn/haar zelfbeeld). Mooier waarschijnlijk nog dat betreffende coach er dus met een ware 'open-mind' instaat en zelf niet gehinderd wordt door de standaard vooroordelen. Dat is fijn en passend.

Echter... wat ik daar evenzo uit opmaak is dat we dus zelf niet mogen spreken over de problematiek die hoogbegaafdheid met zich mee -kan- brengen, want dan roepen we het over onszelf uit ? Ik ben niet begonnen met, noch verzin ik, die vooroordelen zelf, waarom zou ik 'onheil over mezelf uitspreken' ? Is dat dan ergens te vergelijken met: 'Omdat ik een kort rokje draag vraag ik erom om aangerand te worden' ? Of 'omdat ik gekleurd ben vraag ik erom om gediscrimineerd te worden' ?(?) En hoogbegaafde kinderen dan, vragen die er zelf om ? De dingen die ik beschrijf zijn praktijk- en ervaring voorbeelden. Zie bijvoorbeeld: Ik ben hoogbegaafd, dus ik weet alles !? of Ik ben hoogbegaafd, dus ik ben arrogant ?!

Aan de ene kant vond ik, dat er in de conversatie rondom die opmerking, geen groei of kans op verandering werd meegenomen. Als voorbeeld: Vroeger was ik mega perfectionistisch, maar ondertussen een heel stuk minder, oftewel ik heb er wat van los kunnen laten. Dus het vooroordeel: 'alle hoogbegaafden zijn altijd zeer perfectionistisch' klopt niet te allen tijde.

Maar aan de andere kant, eerlijkheidshalve en na wat zelfreflectie, realiseerde ik me dat óók ik het schijnbaar (onbewust) toch nog steeds nodig acht om mezelf te moeten bewijzen en wil voldoen aan bijv. het vooroordeel 'hoogbegaafden snappen toch álles?' of 'hoogbegaafden geven toch geen foute antwoorden?' of 'alle hoogbegaafden hebben toch de universiteit gedaan? '. Antwoord op die laatste vraag wordt overigens hier al gegeven: 'Waarom behalen zoveel hoogbegaafden geen diploma?'

Zoals ik al vaker geschreven heb: geen één hoogbegaafde is gelijk en ik poog altijd alles van meerdere kanten te belichten, maar toch ontkom ik er niet aan om hier en daar wat te generaliseren in mijn columns, om de simpele reden dat ik mijn artikelen graag kort & bondig hou en er dus niet allerlei uitzonderingen (waar ik me terdege van bewust ben) in mee kan nemen… Daarnaast zal "het gros" van de hoogbegaafden zichzelf of zijn kind er waarschijnlijk wel in herkennen, zelfs al is het misschien maar gedeeltelijk.

Ironie ten top...