Gastblog door: Anita Klootwijk
Laatst was het 'De week van de hoogbegaafdheid'.
Als ouder/moeder zijnde van een hoogbegaafde zoon, wil ik graag ook eens belichten wat het voor een gezin kan betekenen als je kind hoogbegaafd is;
Wij merkten als ouders al heel snel op dat ons kind, toen nog baby, zich anders ontwikkelde dan de meeste andere kinderen. Al vanaf zeer jonge leeftijd stelde hij vragen die je nog niet bij die leeftijd verwacht. Ook op het kinderdagverblijf werd opgemerkt dat hij niet met de andere peuters in gesprek ging maar met de leidsters, en moest er speelgoed van de BSO gepakt worden om hem uit te dagen.
Door deze observaties, is er al jong een test gedaan
om te kijken waar hij ongeveer zat qua niveau.
Dit alles om de overgang naar de basisschool
zo goed mogelijk te laten verlopen.
We zijn met een degelijk verslag de basisschool binnengekomen, alwaar ons van alles werd beloofd, maar waar uiteindelijk... ons kind is 'gebroken'. Hij heeft trauma en ptss opgelopen omdat er geen enkel begrip voor, of wezenlijke kennis over, hoogbegaafd zijn aanwezig was, er was geen erkenning enz.
Ons kind, 6 jaar jong, groep 4, kwam thuis te zitten en op dat moment kom je in een soort van molen terecht die niet meer lijkt te stoppen. De molen van een Veilig Thuis melding door de intern begeleider van school ivm uitval (om te verbloemen dat de fout bij de school lag...). De molen van een bericht krijgen dat school notabene het Openbaar Ministerie (!) heeft ingeschakeld, omdat 'Ouders het kind het recht op een ononderbroken leerlijn onthouden'. Lees: school verklaarde zich, na een vernietigende WISC test inclusief uitgebreid verslag, 'handelingsverlegen', want uit dat verslag kwam overduidelijk naar voren dat het aan de school lag!
Je komt in de molen van de Jeugdzorg terecht, want je kind is leerplichtig, dus gooien we er daarmee ook nog maar een 'leerplicht' overheen en het Samenwerkingsverband daar ontkom je ook niet aan. En met al deze partijen vinden er vele vele gesprekken plaats over je kind. Je wordt de zorg ingeduwd, want er mankeert vast wel iets aan het kind, behalve hoogbegaafd zijn en trauma/ptss opgelopen te hebben.
Dus beland je kind al jong in de GGZ,
want daar zijn vanuit de gemeente contracten mee.
Bij de GGZ moet en zal er gelabeld worden,
want: 'Het ligt vast aan het kind'.
Aan jou als ouder de zware taak, om ook dát tegen te houden. Want er lijkt maar niet begrepen te worden dat je kind 'slechts' hoogbegaafd is.
Het 'systeem' waar je als ouders en kind in wordt geduwd, is een systeem dat draait op marktwerking, op 'verdienen' over de rug van een kind/gezin.
Inmiddels kosten wij de gemeente jaarlijks een flink bedrag door 'hulp' die niet helpende was. Terwijl we van het begin af aan al hebben aangegeven wat ons kind WEL nodig had. Maar ja: 'Dat kan niet, want daar hebben we geen contract mee'.
De gemeente smijt dus liever geld over de balk,
aan -niet helpende- organisaties.
Terwijl wij, in deze ruim 4 jaar, voor een fractie van het tot nog toe uitgegeven bedrag, zelf ons hb kind op de rit hadden kunnen krijgen (!) met wat hij WEL nodig heeft mbt zijn hoogbegaafd zijn.
Als ouders betekent dit vechten voor de rechten van je kind. Het betekent blíjven doorgaan, elke dag weer, zonder adempauze, want daar is geen tijd/ruimte voor als je kind is uitgevallen binnen het 'systeem'.
Het betekent stress, heel veel stress. Je baan opzeggen, want een thuiszitter van 6 jaar, daar is geen opvang voor. Het heeft financieel ook heel veel impact. Op vakantie? Dat gaat niet meer. Dingen die normaliter mogelijk zijn, de 'normale' zaken zoals bijv. je huis opknappen, clubjes voor je kind ed., dat gaat gewoon niet meer.
Het betekent een groot gat in mijn C.V., want 4 jaar niet werken... leg dat maar eens uit. Het betekent ook geen pensioen opbouw, want tja, geen werk.
Daarbij kost het je partner (als je die na dit alles nog hebt, want er lopen veel relaties stuk op situaties als deze), al zijn vrije dagen. Voor de vele overleggen en de vele ritten naar de GGZ etc. *waar je kind helemaal niet 'thuis' hoort!
Het kost enorm veel. Op allerlei vlakken.
Te vaak krijg ik nog de opmerking van mensen:
' Goh, wat een luxe dat je kind zo slim is'.
En eerlijk gezegd, huil ik dan in mijn hart. Want hoogbegaafd zijn is geen luxe! Hoogbegaafd zijn is in veel te veel gevallen wat ik hierboven beschreven heb. En deze mensen beseffen maar niet, dat er onder hoogbegaafden die uitvallen door falende scholen en het niet (h)erkend worden, daar verschillende suïcide pogingen een gevolg van zijn...
Dat is de 'keerzijde' - van hoogbegaafdheid!
En dat, dat wilde ik... als ouder van een hoogbegaafde thuiszitter, eens voor 1x duidelijk maken!
*Hier kun je ook een live interview bekijken met Anita over haar hoogbegaafde zoon.
