Hoogbegaafd + Hot = Zot ?! – Gastblog voor Volliefs

Al vanaf zeer jonge leeftijd heb ik nooit echt ergens bij gehoord, hoe graag ik dat toen ook wilde... Op de lagere school werd ik zelf veel gepest maar nam ik het ook immer op voor de andere 'buitenbeentjes'. Bijzonder genoeg toen ik een keer mijn haar liet groeien mocht ik ineens wèl 'meelopen' !?
Echter op het moment dat mijn haar opnieuw gekortwiekt werd lag ik onmiddellijk weer uít het meidenkliekje. Dat soort kortzichtigheid heb ik dus nooit kunnen begrijpen. (En ik was sowieso meer een 'tomboy', ..dus toen al.. kon ik het beter vinden met het mannelijke geslacht dan met het vrouwelijke ; )

De eerste brugklas was al net zo'n crime als de lagere school. Ik hoorde nergens bij, zag er niet uit, m'n haar zat nog steeds stom en ik droeg wel eens door mijn moeder gemaakte kleren, die ik soms zelf ontwierp, maar die blijkbaar niet 'hot of merk genoeg' waren. Tijdens schoolreisjes zat ik liever bij de leerkrachten, want daar voelde ik me meer thuis. (Zo had ik ooit eens een vreselijke crush op een kwekeling). Opmerkelijk genoeg gebeurde daar, in de tweede brugklas, min of meer hetzelfde... toen ik eindelijk niet meer naar de  schevebloempotkapselkapster  hoefde en nu eens 'n echt leuke coupe had (die ik zelf bijwerkte hahaha) , veranderde dat op slag hoe er naar me gekeken werd en plotseling bleek ik aantrekkelijk gevonden te worden !

Ik heb dat altijd erg fascinerend gevonden: als ik in mijn rode colbertje, chique blouse en zwarte Marlene Dietrich broek over straat ging, dan keken de 'zakenmannetjes' naar me en als ik in mijn Allstars, gescheurde spijkerbroek en met mijn zwartleren Levi's petje achterstevoren op voorbij kwam dan keken de 'studentjes' naar me. Echter ik ben één-en-dezelfde persoon ! Die dus nooit echt goed 'geplaatst kon worden' door de buitenwereld...

Ik heb vriendschappen, loyaliteit, integriteit en relaties altijd zeer serieus genomen en door mijn eigen vroegvolwassenheid viel ik als vanzelf op oudere, meer volwassen, jongens (mannen).

Mijn hoogsensitiviteit heeft in alles natuurlijk ook een grote rol gespeeld. Ik schreef in die tijd bijvoorbeeld veel gedichten over de dood. De mooiste inspiratie kwam meestal uit het diepste dal. Ondanks alles heb ik altijd doorgezet, ben zo goed en kwaad als het ging mijn eigen koers blijven varen, heb gedaan en aangetrokken waar ik me goed bij voelde en wat ik voor mezelf kon verantwoorden.

Ofschoon ik toen al zeer rechtschapen was, ben ik natuurlijk ook gewoon een opstandige tiener geweest, waarschijnlijk vooral omdat ik wilde bewijzen dat ik er klaar voor was om losgelaten te worden door mijn ouders. Ja, ik ben ooit 's nachts stiekem uit het raam geklommen om te gaan stappen, ja ik heb ooit alcohol gedronken en een paar trekjes van een joint genomen ('k vond er niks an), ja ik zat ooit in Zeeland terwijl mijn ouders dachten dat ik in Drenthe was en ja, ik ben wel eens weggelopen en op mijn 18e al gaan samenwonen. Maar uiteindelijk ben ik toch steeds goed terecht gekomen omdat ik 'een goed hoofd op mijn schouders heb'. Met... onvergetelijke ervaringen en 'no regrets'.

Als ik mijn 'vriendenschriftjes' uit die tijd bekijk, zie ik dat ik destijds al zeer creatief was, veel uiteenlopende interesses had, eerlijkheid zéér belangrijk vond, nooit begrepen werd en absoluut niet tegen onrecht kon ! Pas nu ik weet wat de problematiek en zijnskenmerken van hoogbegaafdheid zijn, begrijp ik wat mijn levensloop bepaald heeft...