Het doorgaans gebruikte percentage om aan te geven hoeveel mensen er van de bevolking hoogbegaafd zijn is 2 %. Echter dit percentage kan ook niet anders dan aan verandering onderhevig zijn. Als je uitgaat van evolutie/ontwikkeling, we worden tenslotte ook steeds ouder en langer in Nederland, dan lijkt het me niet meer dan logisch dat we óók steeds slimmer worden... (Nb. Ik spreek hier niet over droge/onbuigzame statistiek/curves, maar dan zou de hele curve wel verschuiven zou je zeggen).
Vroeger was er nog maar erg weinig bekend over hoogbegaafdheid, toen was het 'Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg', maar ik vermoed dat er inderdaad meer hoogbegaafden zijn dan die 2% om de simpele reden dat ze niet allemaal "geregistreerd staan" en niet iedere hoogbegaafde is officieel getest of heeft de behoefte lid te worden van 'Mensa'.
Nu wil ik hier nog wel even een kanttekening bij plaatsen: Omdat er tegenwoordig steeds meer over bekend raakt moeten we oppassen er geen "modeverschijnsel" van te maken. Dit zeg ik omdat er inderdaad ouders schijnen te zijn die het 'prestigieus' vinden om hun kind (ongefundeerd) hoogbegaafd te noemen, onwetend wat het nu precies inhoudt en dat zo'n hoog IQ ook niet 'alleen maar rozengeur en maneschijn' is, maar het alleen willen gebruiken om op te scheppen. Dit soort ouders schaden wat, of misschien beter gezegd 'Wie', ik probeer te bereiken met mijn columns. (Gelukkig zijn er heden ten dage wel iets betere beschrijvingen van en goede test/er/s voor).
Wat er overigens gelijktijdig gebeurt is: dat sinds de bekendheid hierover toeneemt en er meer gestreden wordt voor passend onderwijs, er steeds meer volwassenen zijn die er nu (pas), door hun kinderen, achter komen dat zijzelf óók hoogbegaafd zijn. Al durven nog maar weinig volwassenen hiervoor uit te komen, omdat ze bang zijn om bijvoorbeeld arrogant gevonden te worden of omdat ze zichzelf "helemaal niet zo slim" vinden.
Met mijn columns strijd ik zowel vóór passend onderwijs als tégen hardnekkige vooroordelen met betrekking tot hoogbegaafdheid.
Ook één van die vooroordelen is: Jij bent toch hoogbegaafd ? Dan moet je toch alles weten !? Dat is één van die dingen waar anderen ons graag mee om de oren slaan, als we eens iets niét weten. (Hoe onrealistisch die gedachte ook.. en goh, "we lijken net mensen" ; ) De hoogbegaafde die daarmee geconfronteerd wordt voelt zich dan vaak helaas ook daadwerkelijk 'dom'.
Dit is één van die dingen waar ik mijn zoontje bijvoorbeeld enorm mee zie worstelen. Hij vindt (van nature al) dat hij alles in 1 keer, en gelijk foutloos, moet kunnen (hallo perfectionisme & hallo faalangst !). Als ik hem probeer uit te leggen dat dat idee niet erg realistisch is, door bijvoorbeeld te zeggen: 'als iedereen alles in 1x zou kunnen, zou dan de rest van je leven niet heel erg saai zijn ?' Of 'Zou dan niet iedereen gelijk alleen de bestbetaalde baan uit willen oefenen ?' (Waardoor we daarvan dan een overschot zouden krijgen en het dan waarschijnlijk ook niét meer de bestbetaalde baan zou zijn, maar dat even terzijde ; ) dan wil dat maar niét tot hem doordringen.
Veel van die vooroordelen kunnen daadwerkelijk voor problemen zorgen, vooral bij hoogbegaafde kinderen die het in hun leven al lastig genoeg zullen krijgen.
Niet iedere hoogbegaafde is een 'wonderkind' en niet ieder 'wonderkind' is hoogbegaafd.
Niet iedere hoogbegaafde onthoudt alles (ze zijn regelmatig juist verstrooid door de drukte in hun hoofd)
en niet iedere hoogbegaafde is óveral even goed in.
Laten we nu eens gewoon elkaars talenten vieren, hoogbegaafd of niet !
