'Het zit er wel in, maar het komt er niet uit...' is een van mijn meest gelezen artikelen. Ik krijg hierop vele reacties van herkenbaarheid, wat eigenlijk best zorgelijk is.
Het is overduidelijk dat het ideële idee: overal 'Passend Onderwijs' tot op heden flink gefaald heeft. Nu is zo'n plan natuurlijk ook niet zo eenvoudig noch snel te realiseren, maar dat realiseerden ze zich dan weer niet... ;-p (Dat vergt veel bij/scholing van leerkrachten (en leidsters) die toch al zo veel op hun bordje hebben, al lijkt het me voor hen toch wel interessante materie ; )
Het herkennen van hoogbegaafde kinderen is en blijft lastig. Ik pleit voor het ideale idee dat je al heel veel problemen kunt ondervangen door peuter- en kleuterjuffen (en meesters) bewust te maken van en op te leiden in: 'hoe hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit te herkennen en hoe ermee om te gaan'. Eigenlijk... vind ik dat dat een verplicht onderdeel zou moeten worden van hun leergang !
Ik zie bij mijn eigen zoon dat hij al is begonnen met onderpresteren en 'sociaal gewenst gedrag (> inclusief bijpassende antwoorden)' op zéér jonge leeftijd. Mijns inziens, als hij toen al herkend zou zijn als hoogbegaafd & passend begeleid zou zijn, dan was ons veel bespaard gebleven, waaronder bijvoorbeeld de vele schoolwisselingen, extra kosten en frustratie, ...en met mij vele andere ouders.
Aan het begin van de video van Prof. dr. ir. Kathleen Venderickx: 'Waarom behalen zoveel hoogbegaafden geen diploma?' wordt al snel duidelijk waar en wanneer bovengenoemd gedrag ontstaat.
Een hoogbegaafd kind (maar dit geldt eigenlijk voor ieder kind),
moet zich van jongs af aan al veilig en vooral ook begrepen voelen wil het laten zien wat hij/zij kan !
Als dat niet het geval is gaan ze zich aanpassen en op school doen -wat de rest ook doet-, zo leren kinderen immers: van na-apen ! Vergis je niet, deze kinderen zijn werkelijk meesters in misleiding (!) en zo snel als ze dingen oppikken, pakken ze dus ook 'kopieer-gedrag' op & een 'wat wordt er van mij verwacht?' houding (sociaal wenselijk gedrag). Op die leeftijd en zeer sensitief zijnde willen ze niet met hun hoofd boven het maaiveld uitsteken en/of uitgelachen worden, zéker hoogbegaafde kinderen die al wat "schoolschade" hebben opgelopen: probeer die zichzelf nog maar eens te laten zien, nadat ze al zo vaak de deksel op hun neus gehad hebben...
Wat bij hoogbegaafde kinderen ook ánders dan bij andere kinderen in de ontwikkeling verloopt is: dat ze al snel autonoom willen en kunnen zijn en al kunnen redeneren als volwassenen (!), terwijl ze aan de andere kant ook nog gewoon echt (lichamelijk/emotioneel) Kind zijn ! Die asynchrone ontwikkeling is voor hen óók lastig en zorgt nogal eens voor onbegrip.
Zolang hoogbegaafdheid niet -inhoudelijk- in de opleiding van (nieuwe) leerkrachten aan bod komt, blijven er problemen ontstaan. Problemen waar de huidige hoogbegaafde volwassene, die vroeger nooit gezien/erkend is, nog steeds last van kan hebben !
