*Hier en daar kun je 'man' ook vervangen door cq lezen als: 'vrouw / lgbtq+ / ...'

Seksuele aantrekkingskracht en seksueel gedrag

Aantrekkingskracht is voor werkelijk iedereen verschillend. De een houdt van slank, een ander juist meer van mollig (wat misschien niet altijd toegegeven durft te worden, uit angst voor reacties, de film 'Shallow Hal' is daar bijv. een leuke demonstratie van).

De een valt op blauwe ogen, de ander op bruin, de een op borsten, de ander op billen en weer een ander valt juist op intelligentie, de zogenoemde 'sapiofielen'. Er zijn nu eenmaal zó enorm veel factoren die meetellen of je iemand seksueel aantrekkelijk vindt of niet.

En hoe belangrijk is de factor 'aantrekkelijkheid' eigenlijk in verband met seks? Bestaat de uitdrukking: 'Trek er een zak over (het hoofd) en gewoon gaan', nog steeds? Macht (controle/overheersing)* speelt hierin vaak ook een rol, helaas...

En gaat dat (*) eigenlijk wel over seks
of gaat dat veel dieper…
Gaat het om dat je het
onderliggende gevoel wilt krijgen
dat je 'begeerd wordt'?

Vanuit de oertijd hebben mannen een 'jachtinstinct' meegekregen, de aarde moest immers bevolkt worden: 'Ga heen en vermenigvuldig U' werd er geschreven. En ondanks de evolutie is dit 'oerinstinct' nog steeds onmiskenbaar aanwezig in de genen van vele mannen. Het zou ook best nog wel eens (on(der)bewust) mee kunnen spelen bij vreemdgangers. De meeste mannen hebben echter (gelukkig) door de jaren heen, in deze moderne beschaving, geleerd dit te beteugelen. Tenzij je bewust kiest voor 'polygamie/polyamorie'.

Heden ten dage is het ook best lastig voor mannen om te bepalen wat je nu precies wel of niet moet/mag/kan doen om je (seksuele) interesse duidelijk te maken. Veel vrouwen bedienen zich van 'verborgen (flirt) hints', waar de mannen dan maar chocola van moeten zien te maken. Een beetje het 'mannen van Mars - vrouwen van Venus' effect zeg maar.

Mannen hebben veelal aangeleerd gekregen (door hun vader of vriendjes bijv. waar dan ook een soort 'macho/stoer factor' bij komt kijken), dat sommige gebaren, of gedrag van vrouwen een bepaalde 'lading' heeft,  zoals bijv. als de vrouw aan haar haar zit, knipoogt, iets ontbloot (al dan niet bewust, een schouder of been misschien) of een bepaalde zithouding wellicht. En dan zit hierin óók nog eens verschil afhankelijk van uit welke cultuur je komt!

Maar wat als…
die gebaren -níet zo bedoeld- zijn?

Sommige culturen worden 'warmbloedig' genoemd en in weer andere culturen is de vrouw sowieso (helaas nog steeds) ondergeschikt aan de wensen (& driften...) van de man.

Toen ik de zaak van Andrew Cuomo voorbij zag komen... (Re: Italiaans bloed, nu ex-gouverneur van New York, werd beschuldigd van 'sexual misconduct'). Dacht ik in eerste instantie: Pfff echt weer zo'n Amerikaanse overreactie. Die man is gewoon warmbloedig, hij is 'affectionate' en daar bedoelde hij niets bijzonders mee. Een kus op een voorhoofd, een kus op de wang (in een volle zaal), een hand net iets te laag, een knuffel ed. Gewoon zijn amicale manier van doen. Of om te tonen dat hij 'geïnteresseerd' is. (Dat hij getrouwd is laten we voor het gemak even buiten beschouwing).

Maar toen ik er nog eens verder
over na ging denken… bedacht ik,
Waarom eigenlijk? Waarom vind/vond ik
dat soort gedrag van mannen 'normaal'?

Waarom zouden wij dat moeten accepteren als; ‘ach, dat hoort er nu eenmaal bij’ of ‘zo is hij nu eenmaal’. Wat geeft mannen eigenlijk het recht om, in deze tijd nóg stééds, vrouwen zo te benaderen? Zijn wij dan nog steeds gewoon 'a piece of meat' in hun ogen?? En moet dat 'meat' maar gewoon "meewerken of anders..."? Machtsmisbruik is al helemaal de laagste vorm van 'je zin zien te krijgen'.

Een verrassend voorbeeld (voor mannen) van leven
in een mannenwereld is bijv. de film:
'Je ne suis pas un homme facile'.
Waar de rollen eens omgedraaid worden.

In mijn jongere jaren heb ik meer dan genoeg (te veel) #metoo ervaringen meegemaakt die ik echt niet als fijn of 'compliment' ervaren heb! Dat begon al rond mijn achtste toen ik aangerand werd door de opa van een vriendinnetje. Ik kende het woord 'aanranding' nog niet eens! Hij zat tijdens het wandelen ook altijd graag aan mijn billen, wat ik niet fijn vond, maar waarom ik dat niet fijn vond wist ik niet, het voelde gewoon niet goed.

Maar ook later als (allang) volwassene zijn er dingen gebeurd die ik niet fijn vond. Mannen die altijd naar mijn borsten staarden, mannen die eraan zaten zonder mijn toestemming, mannen die mijn openheid, kwetsbaarheid, en naïviteit uitlegden als 'uitnodigend', terwijl ik me van geen kwaad bewust was. En zo kan ik nog talloze (ergere) voorbeelden noemen. Die mannen dáchten schijnbaar dat ik aan het flirten was of open stond voor seks, terwijl dat absoluut níet mijn intentie was! En ik… omdat het me zo vaak overkwam, begon dat dus ‘normaal’ te gaan vinden door gewenning (..!). Hoe idioot is dat?

In mijn optiek zijn er een aantal dingen die we al bij de wortel aan kunnen pakken, waar met stip bovenaan staat: Vader, geef het goede voorbeeld aan je zoon! En weg met die machocultuur! Ook jongens mogen gevoelig zijn en hun lijf dient net zo goed gerespecteerd te worden.

En die "geheime flirt-taal van Venus", (zoals die mannen dus veelal aangeleerd is), mag ook wel eens herzien worden, omdat het schijnbaar voor velerlei uitleg (interpretatie) vatbaar is.

Ik wil zeker niet de lol uit het flirten halen, en sommige dingen gaan als natuurlijk én -wederzijds- vanzelf, maar let op de grenzen:

Raak andere mensen niet zomaar aan en al zeker niet op ‘bepaalde plaatsen’!

Vraag eerst of ze daar bezwaar tegen hebben of niet, zo kun je heel veel ellende (met name achteraf) voorkomen...

*Foto boven artikel by: Paige Bollman - Sculpture by: John Seward Johnson II