Zijn ‘psychische problemen’ ook echt altijd ‘psychisch’? Of kan er meer meespelen?

Het woord 'psychisch'. Ik, en met mij velen zijn er "bang" voor gemaakt (negatieve associatie), omdat... ons (vroeger) wijs is gemaakt dat dat, even kort door de bocht, betekent 'dat je gek bent' (of een last) als je gebukt gaat onder een 'psychische' aandoening. Alsof je maar gelijk 'volledig ontoerekeningsvatbaar' verklaard moet worden en je zelf geen heldere beslissingen meer kunt nemen. Ook de huidige media is schuldig aan deze "bangmakerij".

Nog stééds lijkt dat hardnekkige vooroordeel te heersen, wat uiteindelijk best veel schade kan berokkenen. Door 'de maatschappij' worden mensen met een psychische aandoening af- of weggeschreven alsof ze geen 'volwaardig mens' meer zijn (of voor hun gevoel weer kunnen worden). Vooral ook in de arbeidsmarkt.

Bedenk eens wat zo'n (voor)oordeel, (of, erger nog; een verkeerde diagnose!) met een mens zou kunnen doen! Sommige mensen zouden zich juíst daardoor kunnen gaan identificeren met hun aandoening en er dan nog depressief van/door kunnen worden ook. Je moet dan echt wel sterk in je schoenen staan om je geen (machteloze) 'outcast' te voelen.

En aan de hand waarvan wordt zo'n diagnose dan gesteld? De (antieke) DSM?? Een 'one-size-fits-all' vragenlijst? Door een algemeen opgeleide psychiater/psycholoog met ontbrekende precies benodigde specifieke ervaring?

Percentsgewijs schijnen er relatief veel (uitzonderlijk?) hoogbegaafden te zijn die last hebben van angsten, stoornissen en/of depressies.

• Angsten: Dat zal mede kunnen komen doordat ze meer gevaar kunnen zien (ze denken verder, cross-matchen, anticiperen etc.).
• Depressies: Omdat ze dieper nadenken over (de zin van) het leven, 'de wereld' en bijv. de ontwikkelingen in de samenleving. Veelal niet zichzelf kunnen of mogen zijn en zich daardoor 'anders' en/of bijv. eenzaam voelen etc.
• 'Stoornissen': ASS, ADHD, OCD ed.

Ik beschrijf in dit stukje weinig tot geen nuances,
maar daar zíjn er natuurlijk 10.000 van
en dát is nu eigenlijk -precíes- waar ik op doel !

Niet alle mensen noch aandoeningen
kunnen over dezelfde kam geschoren worden.

Er zijn vele lichamelijke problemen die veroorzaakt worden door de psyche (neem stress maar als oorzaak nr.1!), maar er zijn ook 'psychische' aandoeningen die in werkelijkheid veroorzaakt worden door een lichamelijk (biologisch/hormonaal) probleem. Wetenschappers ontdekken (gelukkig!) steeds meer, oa. dat onze darmen, bijnieren en hormonen hier een grote rol in zouden kunnen spelen. Ook verschijnen er artikelen dat bijv. De Overgang een grote rol kan spelen in bepaalde klachten en dat die invloed veel groter is dan men voorheen dacht/wist. Om over de (fysiologische) schade van on(der)bewuste of mogelijke (cel)transgenerationele) trauma's nog maar niet eens te spreken...

We have barely scratched the surface
mbt wat we weten van de hersenen,
en bijv. de invloed van trauma('s) op het lijf.

Waarom is het dan zo, dat mensen met een (zo geclassificeerde) 'psychische' aandoening als 'niet (goed) wijs' en niet meer als 100% mens gezien worden door 'de maatschappij', en worden mensen met een aantoonbaar lichamelijke aandoening wel serieus gehoord ? (Weer even kort door de bocht, ik ben me evenzo goed bewust van alle tegenwerpingen en uitzonderingen).

Iedereen maakt dingen mee in z'n leven die (bewust of onbewust) invloed hebben op de psyche. In bepaalde gevallen kan dat echt(er) heel diep gaan en/of zich nestelen, meestal ergens onbereikbaar in het onderbewustzijn, en zéker bij de mensen die sensitief aangelegd zijn. No matter Hoe mentaal sterk ze ook zijn!

Betekent dat dan dat ze 'zwak' zijn? Nee, natuurlijk niet!
Meestal is het tegendeel juist waar:
Ze zijn dan vaak al 'te lang te sterk' geweest,
en dit is dan de prijs die ze daarvoor moeten betalen.

Hoogbegaafden in het bijzonder, zijn cognitief enorm sterk en raken daardoor nogal eens de connectie met hun lijf kwijt (re: het hoge aantal burn-outs). Terwijl eigenlijk iedereen wel 'weet' dat je gezondheid een combinatie is van lichaam & geest! Maar zg. 'psychische aandoeningen' (oa. met overheersende fysieke symptomen!) kunnen niet zomaar 'weggewenst' worden; "als je er maar niet aan denkt", "je doet het jezelf aan", of "het zit tussen je oren", en nog meer van die 'standaard onwetende kreten'. En als je iets dergelijks zelf nog nooit meegemaakt hebt, mag je er dus ook niet zo 'eenvoudig' over denken noch oordelen. Iedereen zit (bio-/fysiologisch) anders in elkaar. Wat bij de een werkt, hoeft bij de ander nog niet te werken > Omdat de onderliggende oorzaak anders kan zijn, en erfelijkheid/genetica kunnen hierin óók nog een rol spelen!

Ik ben geen tegenstander van (praat)therapie, het kan zeker werken, maar.. niet álles (noch bij iedereen) is daarmee op te lossen, en evenzo ben ik geen voorstander van het te snel voorschrijven van chemische medicatie, maar.. er zijn nu eenmaal mensen die dat echt nodig hebben om bepaalde biochemische processen te reguleren cq om te kunnen functioneren. Een ‘puffer’ (astma/allergieën ed.) of bijv. insuline zijn wél ‘sociaal geaccepteerd’, waarom antidepressiva dan niet? En waarom denk je dat er zoveel aanbieders zijn buíten de 'reguliere' zorg? Omdat sommige mensen gewoon niet verder komen met de traditionele (medische/therapeutische) aanpak! En dat is niet omdat ze dat niet willen, of niet geprobeerd hebben...

Boekentip: 'The body keeps the score' (Traumasporen) van Bessel vd Kolk.

Wat wil ik nu met dit verhaal zeggen ?

Dat een 'psychische' aandoening niet automatisch gelijkstaat aan:
dat het 'tussen je oren zit, je zwak bent of niet goed bij je hoofd bent'.

Dat er niemand door afgeschreven, of als minderwaardig gezien/weggezet mag worden, omdat ze ergens aan (maar vnl. onder!) lijden.

Dat mensen geen 'Hokjes of Aandoeningen' Zijn, en dat iedereen een eigen/unieke biochemische samenstelling heeft met alle evt. problemen vandien.

De hersenen zijn gewoon een orgaan, net als een hart of nieren, so please treat it that way.

En bovenal: Iederéén is gewoon MENS!

*(NB. Ik spreek hier over aandoeningen waarbij men anderen geen kwaad of fysiek pijn doet)*

Are highly intelligent/gifted people more prone to 'disorders'?