Er zijn meer hoogbegaafden die worstelen met hun hoogbegaafdheid dan 'men' zou verwachten. Dat verklaart ook de hoeveelheid hb coaches die de laatste tijd als paddenstoelen uit de grond lijken te komen, omdat er een behoefte aan blijkt !

In een ideale wereld zou een hoogbegaafde al op zeer jonge leeftijd (h)erkend worden, voldoende uitgedaagd worden, de ruimte krijgen om zichzelf te ontwikkelen in een veilige, gunstig gestemde omgeving én, met name in het geval van "fixed-mindsetters", al vroeg beginnen met het proberen aan te leren van een growth mindset met daarbij bijvoorbeeld mindfulness lessen, zodat faalangst en gevoelige tegenslagen minder grip op ze kunnen krijgen.

Helaas leven we daar niet in…

Dus wat hebben ze dan nú, als ondertussen volwassene, nodig om gelukkig te kunnen zijn ?

Na enig research en wat zelfonderzoek blijkt dat autonomie erg hoog scoort. De hoogbegaafde heeft vooral behoefte aan zelfregie (met of zonder een beetje hulp) onder andere omdat hij/zij vaak moeite heeft met autoriteitsfiguren, tenzij het iemand is die ze (op dat moment) als hun 'meerdere' erkennen of op z'n minst iemand is die open staat voor hun creatieve ideeën en oplossingen. Ze hebben veel (functie overstijgende) vrijheid, vertrouwen en soms ook aanmoediging nodig om zichzelf ten volste te kunnen ontplooien. Menig hoogbegaafde begint dan ook vroeg of laat (in enigerlei vorm) voor zichzelf of streeft naar een andere vorm van 'zelfontplooiing'.

Een van de veel voorkomende valkuilen bij het zelfstandig ondernemerschap is echter: het zogenoemde 'impostor syndrome', dus werken aan het zelfvertrouwen, het geloven in en vertrouwen op eigen kunnen is een must !

Een andere must voor de hoogsensitieve hoogbegaafde is: Het zich minder aantrekken van "wat zouden de buren er wel niet van (kunnen) denken?". Take note: What other people think of you is none of your business !

Ik denk dat, afgezien van het onbegrip van de buitenwereld, de hoogbegaafde nog wel het grootste gevecht (ongoing) met zichzelf levert. Ze hebben meestal hoge normen en waarden waar ze (vinden dat ze) zelf aan moeten voldoen, denk aan: perfectionisme, een (te) hoge lat voor zichzelf, een erg groot verantwoordelijkheidsgevoel en niet goed tegen onrecht kunnen e.d.. Daarbij levert het leven als 'andersdenkende' in een “rechte maar tegelijkertijd ook kromme wereld” regelmatig frustraties en kwetsuren op, die ze moeten zien te rijmen met hun innerlijke belevingswereld.

Het is moeilijk, ik weet het, maar LOSLATEN is een toverwoord !

Het is ooit eens zeer wijs en treffend beschreven: 'Letting go takes love', wat mij betreft verplicht leesvoer (Hieronder ;).