Loslaten, het klinkt zo simpel en het is dé oplossing voor enorm veel geestelijk leed waar mensen door gekweld worden, daar ben ik van overtuigd.
Op sommige dingen zullen we echter nooit een antwoord krijgen en dat kan tamelijk frustrerend zijn ! ‘Dat moet je loslaten’ wordt er dan gezegd, wat ook waar is, maar hóe doe je dat dan ?
► Een column over: De kunst om je hoofd te laten stoppen met malen en om kwellende gedachten los te laten.
Lees meer...
Volgens mij gaan we weer langzaam retour naar de ‘oertijd’ met al onze “modernisatie”. Terug naar de tijd voordat we ontdekten dat je tabak kon roken, alcohol kon drinken en suiker kon eten.
De oertijd, waar alle voornoemde problemen niet bestaan, en ok, toen werden we ook allemaal nog niet zo oud, maar onze huidige gezondheidszorg wordt alléén maar duurder ómdat we allemaal zo graag oud willen worden terwijl we tegelijkertijd van alle kanten bestookt worden met kankerverwekkende producten die we zelf uitgevonden hebben. Ons DNA heeft een houdbaarheidsdatum gekregen.
► Een opiniestuk over: De huidige betutteling, de effecten van onze ‘evolutie/modernisering’ en waar we uiteindelijk weer uit zullen gaan komen…
Lees meer...
Je bent gegarandeerd al tegen weerstand of andere problemen aangelopen: zij het met school cq ons onderwijssysteem, autoriteiten, logistiek, onbegrip, financiële of misschien wel medische beperkingen, die je weerhouden van hoe je het graag zou zien.
♦ Een column over: Even loslaten, pauze van de strijd en de realiteit.
Lees meer...
In analyseren zijn hoogbegaafden erg goed. Maar waar houdt dat op ? Bij de zelfanalyse of ook dáár niet ? En wanneer gaat gezonde zelfreflectie over in het jezelf te véél belasten, door bijvoorbeeld te veel twijfelstress of (niet productief) schuldgevoel ?
♦ Een column over: Zelfreflectie, schuldgevoel en verantwoordelijkheid.
Lees meer...
In een ideale wereld zou een hoogbegaafde al op zeer jonge leeftijd (h)erkend worden, voldoende uitgedaagd worden, de ruimte krijgen om zichzelf te ontwikkelen in een veilige, gunstig gestemde omgeving én, met name in het geval van “fixed-mindsetters”, al vroeg beginnen met het proberen aan te leren van een growth mindset met daarbij bijvoorbeeld mindfulness lessen, zodat faalangst en gevoelige tegenslagen minder grip op ze kunnen krijgen.
Helaas leven we daar niet in…
♦ Een column over: Wat heeft een hoogbegaafde nodig om lekker in z’n vel te zitten ?
Lees meer...
Ik kan het niet, ik kan het écht niet ! Dat is wat ik altijd hoor van mijn uhb zoon als hij iets moet doen wat hij nog nooit gedaan heeft… Inclusief boze en/of huilbui. En ondanks al onze wijze woorden, adviezen, argumenten, voorbeelden, ‘growth mindset preken’ en eigen successen blíjft hij maar zeggen: ‘Ik ben zo, dat kan ik niet veranderen !’
♦ Een column over: de (onoverkomelijke?) hindernis die ‘fixed mindset’ wordt genoemd.
Lees meer...
Als je aan een hoogbegaafd persoon vraagt: ‘Hoe voel(de) jij je ten opzichte van anderen’, zal waarschijnlijk de overweldigende meerderheid antwoorden: ‘anders’. Dit ‘zich anders voelen’ zorgt er bij veel hoogbegaafde kinderen (en tevens volwassenen) voor dat ze zich (soms) eenzaam voelen, onbegrepen, ze missen ergens een connectie/aansluiting met anderen.
♦ Een column over: de vraag of eenzaamheid het, eigenlijk niet helemaal ‘faire’, gevolg is van het “gewoon jezelf willen zijn” ?
Lees meer...
Einstein zei het al: ‘Alles is energie en zo simpel is het’. Alles vibreert, resoneert, heeft een bepaalde frequentie en connectie. Zelfs als we stilstaan bewegen we nog, alles hangt samen en is verbonden, we zijn tenslotte ook allemaal ooit uit hetzelfde ontstaan…?
♦ Een opiniestuk over : de invloed van energie(ën) op de (hoog/gevoelige) mens.
Lees meer...
Deze uitspraak deed mijn, nu tienjarige, zoon kort geleden. Door zijn antwoord op mijn navraag waar die uitspraak op gebaseerd was bleek eens te meer dat hij intellectueel zijn chronologische leeftijd ver vooruit is.
♦ Een column over: Asynchrone ontwikkeling – Wat is dat ?
Lees meer...
Het is eigenlijk vaak pas als je ‘a life changing’ iets meemaakt (zoals bijvoorbeeld de ziekte van mijn beste maatje of de vroege dood van een andere) dat je gaat relativeren. Dan bedenk je: Is het nu écht zó erg als je huis een rommeltje is ? Vergaat de wereld als je eens iets niét doet ? Ga je dood als je niet op gezette tijdstippen stofzuigt ? Is het nu echt zo belangrijk wat ‘anderen’ van je (zouden kunnen) denken ? Moet je je nu echt schamen als je geen “size zero” bent ? Nee, natuurlijk niet !
♦ Een opiniestuk over: ‘Carpe Diem’
Lees meer...