Vanaf het moment dat het woord 'hoogbegaafd' in mijn leven kwam ben ik informatie gaan verslinden over dit onderwerp. Het woord introduceerde zich even voor mijn kind uitzonderlijk hoogbegaafd getest werd.
Op alle mogelijke manieren ben ik me er in gaan verdiepen: heb verschillende boeken aangeschaft, ben lid geworden van gelijknamige facebook groepen, daar in contact geraakt met andere hoogbegaafden, internet afgespeurd, etc. En hoe meer ik erover te weten kwam... hoe meer ik zelf óók een "thuiskom gevoel" kreeg, zo veel herkenning ! Mijn leven lang heb ik gedacht dat ik gewoon "een beetje vreemd" was en nu pas ontdekte ik waarom ik dat altijd zo gevoeld heb.
Ik kan me echter niet herinneren ooit arrogant gevonden of genoemd te zijn.
Dus waarom zou ik dat nu ineens wèl zijn omdat ik hoogbegaafd blijk en ervoor uitkom?
Want, tot mijn verdriet, hoe meer ik me erin ging verdiepen en hoe meer ervaringen ik las van andere hoogbegaafden, hoe meer vooroordelen ik tegen kwam met betrekking tot hoogbegaafdheid.
Eén van die hardnekkige vooroordelen is bijvoorbeeld: dat 'hoogbegaafden arrogant zijn'.
Daarom durven vele hoogbegaafden ook niet 'uit de kast te komen'.
Echter iemand die daadwerkelijk de moeite neemt om een hoogbegaafde een beetje te leren kennen weet dat dat stigma niet klopt. Mijn idee is eerder: hoe hoger het IQ hoe beter meestal ook de introspectie en relativering, waardoor het grote geheel duidelijker gezien wordt en het idee verheven te zijn boven anderen zinloos blijkt. (Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, maar die heb je overal;).
Het overgrote deel van de hoogbegaafden is tevens hoogsensitief waardoor ze juist meestal anderen voorop stellen. Klinkt dat als 'arrogant'? Hoogbegaafden willen juist erg graag hun kennis en kunde inzetten om anderen te helpen! En hebben daarbij zeker niet de intentie om anderen zich "minder" te laten voelen.
Dus waar ligt dat dan aan ? Dat anderen hoogbegaafden als 'arrogant' zien ? Omdat het woord 'hoog' erin zit? Wij hebben het woord niet verzonnen, en zouden prima kunnen leven met een andere benaming, graag zelfs!
Waarom wordt de zo geprezen 'zelfverzekerdheid' in hun geval aangezien voor 'arrogantie'?Hoe kan het dan zijn dat er toch zoveel hoogbegaafden met onzekerheden rondlopen ? (Net als ieder ander;). Vaak zijn hb'ers juist (intern) verre van zeker, omdat ze teveel opties/nuances/mogelijkheden ed. kunnen zien, je kunt immers nooit alles weten!
En waarom mogen hoogbegaafden niet gewoon zichzelf zijn ?
Als je het mij vraagt is het antwoord tweeledig:
1) We wonen in het land van: 'Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg'
2) De (on)zekerheid van de ontvanger bepaalt meestal hoe iets opgevat/geïnterpreteerd wordt.
Het eerste kunnen we weinig aan doen, maar het tweede is een les voor onszelf... ; )
:-p
