Bij mijn dagelijkse portie zelfreflectie kwam ik deze keer uit op ‘aanpassen’ en ik realiseerde me dat ik me best veel aangepast (lees: mezelf weggecijferd) heb in mijn leven, om anderen te ‘pleasen’ of om ze maar niet voor het hoofd te stoten.
Mijn vader schreef me ooit: ‘Dat er weinig mensen zijn die jou begrijpen daar kunnen die mensen niets aan doen. Jij zult je dus wat meer aan hen aan moeten passen. Anders heb je zelf geen leven’.
Van dit soort uitspraken word ik verdrietig en rebels, want hoe fijn ìs een leven eigenlijk als het niet míjn leven is ? Als ik niet mijn open, oprechte en eerlijke zelf mag of kan zijn ? Als, ik noem maar even een persoonlijk voorbeeld: mensen (voornamelijk mannen) mijn openheid en nieuwsgierigheid verkeerd begrijpen omdat ik niet communiceer in “verborgen (flirt) boodschappen”. Hun interpretatie voelt voor mij dan een beetje hetzelfde als: ‘wanneer je een te kort rokje draagt, dan vraag je er toch om om verkracht te worden ?!’.
Mensen die écht van je houden zullen je accepteren zoals je bent of in ieder geval moeite doen om je te proberen te begrijpen, door er bijv. gewoon naar te vragen, ik sta altijd open voor een oprecht gesprek.
En Waarom zou ik het gedrag moeten kopiëren van een maatschappij waarvan ik zie dat er zó veel lelijks in gebeurt en gezegd wordt ? En wat precies maakt dat de (in mijn ogen vaak omslachtige en/of oneerlijke) manier van ‘het collectief’ “beter” is en ìk me daarom aan hen aan zou moeten passen ? Alléén omdat het ‘de meerderheid’ betreft ?! Mag ik niet gewoon mezelf blijven ?
Natuurlijk zijn er momenten, situaties en plaatsen waar je ‘(aan)gepast’ moet reageren, maar ik spreek nu over het grotere geheel dat mijn leven heet. Ik ben klaar met ‘aanpassen’!
Al zolang ik me kan herinneren wordt er tegen me gezegd: ‘waarom kies jij altijd de moeilijke weg ?’ Dan is mijn antwoord nu: ‘Wie zegt dat ik twee wegen zie ? Ik volg gewoon mijn gevoel !’.
Volgens mij zijn de meeste hoogbegaafden idealistische, sensitieve personen die slecht tegen leed kunnen en de wereld juist mooier willen maken op hun eigen manier. Ze willen begrijpen waarom dingen gaan zoals ze gaan en vervolgens proberen de hiaten en problemen op te lossen om de wereld aangenamer te maken voor iedereen.
Dus waarom zouden hoogsensitieve hoogbegaafden dan ‘beperkt’ moeten worden, door zich aan te passen aan een maatschappij die juist met ‘niet geheel eerlijk zijn’ en “doorsnee denken” heel veel ellende veroorzaakt heeft ? Door, ik noem maar even een overkoepelend voorbeeld: ‘kortzichtig of korte termijn denken’? (Denk even aan iets als ‘de politiek’ bijv. ; )
De wereld heeft juist méér “andersdenkenden” nodig, kinderen maar óók volwassenen waar nog wat pure onschuld en onbevangenheid in zit. Authenticiteit, wereldverbeteraars ! Gelukkig zie ik de laatste tijd meerdere mooie en groene initiatieven ontstaan.
Want als iedereen maar zo door zou blijven gaan met hetzelfde denken, doen en repeteren van het verleden, dan wordt de wereld er alleen maar lelijker op...
