Eén van de hardnekkige vooroordelen over hoogbegaafden is: dat ze ‘arrogant’ zijn. Daarom durven veel hoogbegaafden ook niet ‘uit de kast te komen’.
♦ Een column over: De ontdekkingsreis in hoogbegaafdenland en een van de daarin veel gehoorde vooroordelen.
Lees meer...
Een vriendin van mij heeft altijd duizend-en-een plannen en bijzonder genoeg weet ze daar, ondanks haar grote drukke gezin, ook altijd veel van uit te voeren. Soms ben ik daar wel eens jaloers op… op die daadkracht en die tomeloze energie.
♦ Een column over: Keuzestress, de juiste studie/baan zien te vinden en een burn-out.
Lees meer...
Vele verhalen die ik lees gaan over wegkwijnende en rebellerende kinderen waarvan de ouders met de handen in het haar zitten. Waarom is het toch dat er zo gemakkelijk gedacht wordt van (ouders van) hoogbegaafde kinderen: ‘die redden zichzelf wel’?
♦ Een column over: Het belang van echt Passend Onderwijs.
Lees meer...
Wat veel mensen zich waarschijnlijk niet zullen realiseren of kunnen voorstellen is dat er veel hoogbegaafden zijn die zich heel erg ‘dom’ hebben gevoeld (en nu nog bij tijd en wijle). Dit heeft verschillende oorzaken, maar de rode draad is toch wel: ze hebben zich altijd een vreemde eend in de bijt en nooit begrepen gevoeld.
♦ Een column over: het ‘Dunning-Krugereffect’ – hoe het komt dat hoogbegaafden regelmatig aan zichzelf twijfelen.
Lees meer...
Omdat hoogbegaafde kinderen ànders denken interpreteren ze de standaard aangeboden stof vaak ingewikkelder dan het is, hierdoor, in combinatie met het ondertussen begonnen onderpresteren, worden ze vaak niet herkend als hoogbegaafd of zelfs nog eerder als ‘er mankeert iets aan’ bestempeld.
♦ Een column over: Wachten, leren-leren, potentie en ontmoediging…
Lees meer...
Het is opvallend dat hoogbegaafde kinderen op zeer jonge leeftijd al zo bezig zijn met ‘het bestaan, het universum, het leven en de dood’ terwijl leeftijdsgenootjes nog druk zijn met Nijntje of Bert & Ernie. HB kinderen maken zich ook al reële zorgen over bijvoorbeeld het milieu, oorlog, armoede of brand.
♦ Een column over: opmerkelijke uitspraken van 2, 3, en 4 jarige hoogbegaafde kinderen, over het ontstaan van van onderpresteren en dat hoogbegaafden echt niet gelukkig worden als ze maar ‘normaal’ moeten doen…
Lees meer...
Als een potentiële werkgever mijn columns leest dan zou hij kunnen denken:
‘Oei, zo’n sensitief en autonoom mens, wat moet ik daarmee ?’ Hij denkt waarschijnlijk eerder aan risico’s dan aan kansen. Echter mijn stelling is dat hoogsensitieve medewerkers niet zouden mogen ontbreken in een organisatie.
♦ Een column over: Hoogsensitiviteit & autonomie op de werkvloer en het zien van “kwetsbaarheid” als kracht !
Lees meer...
Er is steeds meer berichtgeving rondom hoogbegaafdheid, helaas zijn het vaak alleen de “wonderkinderen” die het nieuws halen, waardoor er echt een vertekend beeld ontstaat van wat hoogbegaafd zijn nu werkelijk inhoudt, inhoudelijk komt er namelijk veel meer bij kijken dan alleen maar ‘een hoog IQ hebben’.
♦ Een column over: ‘Gezien’ worden en erkenning, gewoon voor wie & hoe je bent, niets meer en niets minder.
Lees meer...
Al vanaf mijn allereerste stappen in de werkende wereld ben ik gestereotypeerd, tegengewerkt en zelfs gesaboteerd !
Jong & blond & niet onaantrekkelijk & slim gaan niet samen volgens de gangbare (vnl. mannelijke) mening…
Daarbij: De “doorsnee werkgever” ziet graag dat je in hetzelfde vakgebied gebleven bent want anders kunnen ze je “niet plaatsen”. Die zien niet (in) dat iemand wel eens op meerdere (vak)gebieden succesvol zou kunnen zijn.
♦ Een column over: Hoogbegaafd zijn in de werkende wereld.
Lees meer...
Van de misconcepties over hoogbegaafden word ik erg verdrietig:
‘Hij is toch zo slim ? Dan moet alles toch makkelijk gaan ?’
‘Hoezo is hij ongelukkig ? Ik wou dat ik zo slim was, dan wist ik het wel !’
‘Hoezo hij heeft uitdaging nodig ? Hij kan toch wel gewoon even een boekje lezen op de gang als de rest nog bezig is ?’
♦ Een column over: Onderpresteren, perfectionisme, faalangst en een fixed/growth mindset.
Lees meer...