Het precieze tijdstip waarop wij ontdekten, of aangegeven kregen (?), dat onze zoon wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn weet ik niet meer. Ons was eigenlijk tot en met zijn 2e levensjaar niets bijzonders opgevallen, ook daarna nog niet, alleen merkte ik op dat hij in bepaalde gevallen "afweek van wat 'normaal' schijnt te zijn", zoals bijvoorbeeld toen ik in het groeiboekje van het consultatiebureau las dat anderhalfjarigen nog maar een beperkt aantal woordjes hoefden te weten terwijl mijn zoon al in volzinnen sprak of toen ik vroeg of er ook puzzels van 100 stukjes of meer op de peuterspeelzaal waren. Maar nog steeds viel mij niets geks op. Wat later pas kreeg ik het bekende ‘aHa moment’, ik ben het dus óók, vandáár dat me niets "bijzonders" opgevallen is !
School 1: We hadden inmiddels een fijne (redelijk unieke) basisschool ontdekt, die het 'Natuurlijk Leren' concept aanhing, waar ‘leren op eigen niveau’ een speerpunt was en onze zoon mocht daar, in eerste instantie met zijn 3,5 jaar al, beginnen op woensdagen. Echter bleek zijn, en onze, blijheid van korte duur toen ons, nota bene per email, na een paar weken al medegedeeld werd dat hij niet meer mocht komen ! Uiteraard heb ik een gesprek met de school aangevraagd en toen werd er aangegeven dat hij “sociaal en fysiek (grove motoriek) nog niet paste tussen de rest”.
Het zal ergens rond zijn 4e jaar geweest zijn dat ik het woord ‘hoogbegaafd’ ontdekte en wat dat dan precies inhield. Heel eerlijk gezegd, ondanks dat hoogbegaafdheid daar wel erkend werd, is mijn zoon vanaf dat moment al gaan onderpresteren en is hij nooit meer zo vrolijk geworden als hij was vóórdat hij naar school ging...
School 2: In eerste instantie hebben wij zijn IQ ook niet willen laten testen omdat we bang waren dat het ‘hb label’ hem zou kunnen schaden. Inmiddels op basisschool nummer 2 (Dalton met plusklas, vanaf zijn 7e) begon het toch te knagen, was hij nu wel hoogbegaafd of niet ? Het grootste deel van de tijd dacht ik van wel, maar er waren ook momenten waarop ik dacht nee, misschien toch niet of momenten waarop hij uitspraken deed waardoor ik ging denken dat het misschien toch zelfs nog wel “erger” was. Vooral omdat hij vrijwel iedere dag boos uit school kwam en ik het dan moest ontgelden, vroegen we ons af of er wel tegemoet gekomen werd aan wat hij nodig had.
Uiteindelijk, met behulp van school nummer twee, hebben we hem tóch maar laten testen en tot onze grote schrik en verbazing stonden er zinnen in het rapport als:
- 'De intelligentie van uw zoon valt binnen de hoogste 0,1% van zijn leeftijdsgroep'
- 'Plafondscore' (hoger kunnen we niet meten)
- 'Vanuit de uitzonderlijke hoogte van zijn factorscores en de relatieve gelijkmatigheid van zijn intelligentieprofiel is er een grote waarschijnlijkheid dat zijn werkelijke intelligentie aanzienlijk hoger ligt dan zijn IQ score weergeeft'.
Et voilá, daar was het dan. Het voelde als een uitspraak van de Rijdende Rechter: ‘Dit is mijn uitspraak en daar hebt u het mee te doen’.
School 3: Het was echter pas na een antwoord op een door mij gestelde vraag aan mijn zoon dat we fulltime hoogbegaafdenonderwijs serieus zijn gaan overwegen. Hij zit er nu een half jaar en lijkt gelukkiger, echter mijn moederinstinct zegt: 'het kan beter' (lees: gelukkiger). Voor mijn gevoel staat hij nog steeds niet "aan"...
en ik hoop ooit weer mijn vrolijke ventje, wat hij was vóórdat hij naar school ging, terug te krijgen...
(Zie foto boven dit artikel intro;)
Toevoeging (zomer 2018): Ondertussen op zoek naar school nummer 4...
Laatste update: Zoonlief is weer terug op bassischool nummer 2. Bij de fulltime hb voorziening waren de beloften groter dan in de praktijk bleek... (Kort samengevat: Ze hebben er een rommeltje van gemaakt en waren méér geïnteresseerd in de ouderbijdrage dan in de kinderen...) We hebben nu besloten om meer in te zetten op zijn persoonlijke ontwikkeling (mindset) zodat hij steviger in zijn schoenen staat als voorbereiding op het voortgezet. Hij wordt nu ook goed begeleidt door iemand met in ieder geval wat kennis van hoogbegaafdheid en krijgt aangepast werk. Daarbij doet de zelfstandigheid, door nu zelf op de fiets naar school te kunnen en zelf speelafspraken te kunnen maken hem goed !
Striptekening Courtesy of striptekenaar Vick : www.tekenaarvick.nl
